یه دختری رو خاک ویرونه نشسته
رفته تو فکر باباشو چشماشو بسته
از آدما خسته شده دلش شکسته
از بس که گریه کرده اون صداش گرفته
تنگه دلش، دلش برا باباش گرفته
عمه زیر بازوهاشو یواش گرفته
موی سپیدش رو با روسریش پوشونده
آستینشو تاروی انگشتاش کشونده
با این کارش هستی زینب و سوزونده
با آهنگ غمگین تر از ابر و طوفان
نویسنده : خادم اهل بیت » ساعت 2:26 عصر روز سه شنبه 94 شهریور 24